در بسیاری از پروژه‌های صنعتی و پروژه EPC، با وجود پیچیدگی‌های فراوان در مدیریت زمان و منابع مالی، تهیه لایحه تأخیرات اغلب نادیده گرفته می‌شود. این در حالی است که لایحه تأخیرات سندی حیاتی برای دفاع از حقوق پیمانکار و ثبت وقایع زمانی پروژه است.
بسیاری از پیمانکاران تنها هنگام بروز اختلاف یا فشار کارفرما به فکر تهیه لایحه تأخیرات می‌افتند. در این زمان، اغلب مستندات کافی در دسترس نیست و کار بسیار دشوار می‌شود. اما اگر فرآیند مستندسازی تأخیرات به صورت منظم و ساختاریافته انجام شود، این سند به ابزاری قوی برای مذاکره و پیشگیری از تنش‌های قراردادی تبدیل می‌شود.
عدم ثبت روزانه یا دوره‌ای تأخیرات و نبود سیستم مناسب برای تحلیل مستندات، باعث رد شدن بسیاری از ادعاها به دلایل شکلی می‌شود. لایحه تأخیرات فقط یک گزارش نیست. این سند تحلیلی-حقوقی است که باید با همکاری تیم‌های مهندسی، اجرا، تدارکات، کنترل پروژه و مدیریت دعاوی تهیه شود. این کار به بهبود مدیریت زمان در پروژه‌های EPC کمک می‌کند.
سازمان‌هایی که به صورت سیستماتیک به مدیریت زمان و ثبت دقیق لایحه تأخیرات می‌پردازند، ریسک‌های مالی و زمانی خود را کاهش می‌دهند. همچنین در مذاکرات قراردادی پروژه‌های EPC ، جایگاه قوی‌تری دارند.
در ایران نیز، برخی شرکت‌های بزرگ پروژه EPC، با الهام از پروژه‌های موفق بین‌المللی، ساختارهای حرفه‌ای برای ثبت و تحلیل لایحه تأخیرات ایجاد کرده‌اند. این اقدامات به بهبود مدیریت زمان پروژه‌ها کمک می‌کند.
یک پاسخ
در خصوص لایحه تاخیرات پیشنهادم این است که کلا یک واحد ادعا یا Claim میتواند برای پیمانکاران بسیار سود آور باشد. این واحد با اشراف به قرارداد که ممکن است در هنگام عقد قرارداد نیز خود بر متن قرارداد اعمال نظر کرده باشد، با دانستن نقاط قوت و ضعف قراداد و همچنین دانستن بزنگاه‌های مهم مدیر پروژه را یاری نماید تا هم بتواند با توجه به قراداد و قوانین حاکم بر قرارداد و قوانین کشور درآمدهایی را برای پیمانکار خلق نماید. همچنین این واحد، موارد مربوط به لایحه تاخیرات را راهبری و هدایت می‌نماید و همچنین میتواند موجب جلوگیری از ادعاهای کارفرما و پیمانکاران جزء شود.